Verliesverhalen
Iedereen krijgt vroeg of laat met het overlijden van een dierbare te maken. In deze rubriek vind je verhalen en filmpjes van jongeren en ouderen met verschillende culturele achtergronden over verschillende soorten verlies. Ze vertellen over hun ervaringen en over de manier waarop zij met verlies zijn omgegaan.
Verlies van een vader: Je durft je verhaal niet aan andere mensen te vertellen
De vader van Davelinne is om het leven gebracht. Davelinne is op het moment dat ze het hoort bij haar tante in Curaçao. Ze is 13 jaar. Ze kan haar boosheid niet kwijt naar de dader die gevangen is genomen. Hoe ze met haar boosheid omgaat en hoe het nu met haar gaat, lees je in haar verhaal.
Verlies van een moeder: Met een glimlach op mijn gezicht denk ik aan haar afscheid terug
Rosalien vertelt over het afscheid van haar moeder en over de rituelen bij het afscheid. Rosalien is een Surinaams Creoolse vrouw. Ze woont en werkt in Nederland en heeft twee kleine kinderen. Haar moeder is in Suriname gestorven en begraven.
Verlies van een broertje of zusje: Op zoek naar liefde en naar zichzelf
Een Marokkaanse jongen van 16 jaar vertelt over de dood van zijn oma en van zijn zusje. Hij was toen acht jaar. De man die zijn zusje heeft doodgereden kan hij niet vergeven. Hij voelt een grote woede. Hij heeft het gevoel dat hij er alleen voor staat. Na het overlijden van zijn zusje gaat alles mis: hij kiest de verkeerde vrienden, gaat blowen, komt in aanraking met de politie. Hij is het spoor bijster, is op zoek naar liefde en naar zichzelf.
Verlies van een broertje of zusje: Zeven jaar terug een groot verlies
Nazar, een Turks meisje, vertelt over haar broertje dat is gestorven vlak na zijn geboorte. Haar moeder had al vijf dochters en wilde graag nog een zoon. Ze heeft haar verhaal zelf geschreven en naar ons gemaild.
Verlies van een oma of opa: Wij geloven in geesten en in goden en in geluksgetallen en in ongeluksgetallen
Lai Ming is 26 jaar en komt van oorsprong uit Hong Kong. Daar is ook haar oma begraven. Ze vertelt hoe bijgeloof het leven van haar en haar ouders bepaalt. Het woord vier in het chinees betekent als je het uitspreekt ook dood. Ze wil geen huis kopen met het nummer vier. Ze woont samen met haar Nederlandse vriend.
Verlies van ooms en tantes, neven en nichten: Mijn oom kon het leven niet aan
Een Hindoestaans meisje vertelt over haar oom, die een eind aan zijn leven heeft gemaakt. Na zeven jaar voelt ze eindelijk een bevrijding en beseft ze dat ze zich niet schuldig hoeft te voelen. Haar oom kon het leven niet aan. Niemand kon hem meer helpen, hij liet dat niet toe. Op verjaardagen en sterfdagen wil ze er graag met haar tante over praten, maar ze is bang haar tante hierdoor te kwetsen. Ze zou graag tips willen hoe ze dat moet aanpakken.
Verlies van ooms en tantes, neven en nichten: Ze was pas 15 jaar
Het nichtje van Neslihan was pas 15 jaar toen ze een auto-ongeluk kreeg en stierf. Neslihan gaat met haar ouders naar Turkije om haar familie te steunen en om afscheid te nemen van haar nichtje. Het is voor het eerst dat ze van dichtbij een begrafenis meemaakt. Hoe dat voor haar is en wat ze ervan heeft geleerd, kun je lezen in haar verhaal.
Verlies van een kind: Ik loop heel langzaam, ik heb mijn dochter achtergelaten
Yesim is op jonge leeftijd tegen haar wil uitgehuwelijkt aan een neef. Als ze een dochtertje krijgt, heeft ze de eerste maand moeite zich aan het kindje te hechten, omdat het het kind is van de man die ze niet wil. Na ongeveer een maand laat ze de moedergevoelens die ze voor haar kind heeft toe. Als ze op vakantie is in Turkije, wordt ze door haar man gebeld. Hij vertelt haar dat ze terug moet komen omdat hun dochtertje ziek is.
Verlies van een kind: Mijn kinderen
Kathy raakt zwanger, na een tweede IVF-behandeling. Het leven lacht haar toe. Ze voelt dubbele handjes en voetjes in haar buik en ze loopt op wolken van geluk. Maar, na de geboorte gaat het mis met haar zoontje, Jari. Hoe Kathy haar verlies een plek heeft gegeven lees je in haar verhaal. Kathy is nu zelf rouwbegeleidster en heeft deel uitgemaakt van het Troost voor Tranen-Team.
Verlies van een vriend/vriendin: De dag die ik heb gewist
Roy is 26 jaar en is van Surinaams-hindoestaanse afkomst. Toen hij 18 jaar was, is zijn vriend verdronken. Een traumatische gebeurtenis voor Roy, die hij heeft verdrongen. Toen een jaar geleden een poesje dat hij net een week had stierf, kwam al zijn verdriet eruit. Roy heeft de moed in dit verhaal te vertellen wat er is gebeurd en is bezig na te denken hoe hij dit verlies een plek kan geven.
De droom van de regenboog
Kimberly vertelt in over de bijzondere band met haar oma. Vlak voor de dood van haar oma heeft Kimberley een droom over haar oma. Ook haar oma droomde over haar, nog voor ze was geboren…
Ik zie de dood als een bevrijding
De vader van Vinh is door een auto- ongeluk om het leven gekomen. Het gezin is uit Vietnam gevlucht.Vinh is in een vluchtelingenkamp in Maleisie geboren. In 1980 is het gezin naar Nederland gekomen. In Nederland zijn zijn broer en zus geboren. Vinh volgt een opleiding voor maatschappelijk werk. Maartje Goudriaan sprak voor haar boek ‘Met de dood in het hart’ met hem over de begrafenisceremonie, over veranderingen binnen het gezin en over steun en troost vanuit zijn cultuur en religie. Vinnh geeft tot slot adviezen voor anderen.
Troost voor Tranen in gesprek met MH 17- nabestaanden: Lique Frederiksz en haar dochter Tenisha
Seyhan: in mijn droom zag ik iemand onder een wit laken
Alexandra over het verlies van haar opa